Ik word bloeddonor

Ja, ik wil weer bloeddonor worden

Enige tijd geleden zag ik een campagne om bloeddonor te worden en ik dacht: ‘Ja, ik ga het weer doen’. Ik vind het belangrijk, maar om welke reden dan ook had ik het jaren niet meer gedaan. Zal wel gemakzucht zijn geweest.

Jaren geleden, inmiddels een jaar of dertig, heb ik dit ook gedaan, bloedafname, plasmaferese.

[Het is nogal een verhaaltje, maar dat is het ook. Het einde zal je verbazen]

Bloedbank

Die bloedbank vinden was nog een hele klus, natuurlijk de weg kwijt en zo kwam ik later op mijn afspraak. Maar ik was er.
Ik moest flinke papieren invullen, handtekening eronder. Zo geregeld, dacht ik. Maar je wordt niet maar zo bloeddonor, want ze testen op van alles en nog wat. Daar kwam een alleraardigste arts die de vragen met mij doornam. Ook controleerde ze bloeddruk, prik in vinger, lengte, gewicht. Nou alles dik in orde.

Ik was door naar de volgende ronde.

4 buisjes bloed

Er zouden 4 buisjes bloed worden afgenomen voor onderzoek. Hierna zou blijken of ik geschikt was.
En ze vroeg mij of ik nog vrienden, familie en bekenden had die dit ook wilden, want er was erg veel behoefte aan donoren.

Dus ik door naar de volgende ronde en moest naar een frisse ruimte met allemaal rode stoelen waar diverse mensen bloed lagen te geven.

Grote rode stoel

Zit ik daar prinsesheerlijk op zo’n grote rode stoel en het moment suprême was daar, DE naald. Ook weer een hele leuke vrouw praatte met me en controleerde mijn aderen, links en rechts.
Rechts was de beste ader zei ze. En nou daar kwam de naald en ik bleef nog kijken ook.
Die naald erin en ja dat deed gewoon pijn, en dacht dacht: ‘kom op Lin, niet piepen’

En wat denk je wat? Er kwam geen bloed uit!

Gewoon niet.

Blauw bloed

Ik grapte nog dat ik blauw bloed had, maar ze lachte niet. Dit had ze geloof ik nog nooit meegemaakt, maar stamelde dat het heel soms wel eens voorkwam. En toen wist ik het weer. Vroeger ben ik gestopt omdat er toen ook niet veel bloed uitkwam. Stom.

Nou, uw intentie was in ieder geval goed zei ze. En dat was natuurlijk ook zo.

En daar ging ik weer…onverrichter zake naar huis. Mijn ochtend, een prima begin van de dag of niet dan?